Mancipia

Mancipia, mancepo, mançipa, mancipo, mancipi, mancipium, mançipus: Esclavo adquirido por mancipium, siervo o liberto joven, joven de nacimiento libre. También Valdavellano habla de los siervos que vivían en la casa del señor ocupando de las faenas de la casa, la mayor parte de los cuales eras cautivos musulmanes y por ello se les llamó mouros o moros y también mancipios. (Becerra, Léxico doc. navarro-aragoneses(1ª part.), v. mancepo.)

-v. Nortes, Estudio lexico latino, v. mancipus.

-930: Theoda y Aragonti donan a Santa María de Piasca la villa de Piasca "sive et mancipia nominibus designata: Anastasium cum filiis suis et Hildosindum". (A.H.N., Clero, Sahagún, Cartp. 872, nº 22) J. M. Mínguez.
-1090: Se documenta mancepos en Sobrarbe, 29/14. (BECERRA, Léxico doc. navarro-aragoneses(1ª part.), 29) José M. Gual.
-1145: "ego don Odár dono pro anima mea de illa hereditate de Noplas de Robért et Godafré et Iohan et illa filia de don Raól... duos iugos de boues ad mançipos et uno iugo ad Templum. Similiter de porcos tercia parte ad Templum et duas ad mançipos (ibidem infra:) ego rogo ad illos mançipos qui sunt maiores que anteparent et adiuuent ad illos minores; et si uenerit illa mançipa per ad maríto, donent sua parte de illa hereditate.". (NORTES, Estudio lexico latino, 133) José M. Gual.
-1157: Se hace referencia a mancipia que están bajo la potestad de la catedral de Calahorra. (GONZALEZ, Alfonso VIII, II, 56, doc. 29) J. M. Mínguez.

Tipo: Clases Sociales

La voz no ha sido modificada.

Fichas de la voz «Mancipia», Fundación J. March

Fichas elaboradas por el equipo de investigación de la Beca de la Fundación Juan March y cuyo autor aparece en su parte inferior"